بیچاره چهارگنبد!
ابوذر خواجویی‌نسب
حدود ۶ ماه به برگزاریِ انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفندماه باقی‌مانده است. اما از همین حالا فضای سیاسی در سیرجان رنگ و بوی انتخاباتی به‌خود گرفته است. «سیداحمدحسینی» که سوای یک دوره غیبت، همواره گزینه‌ی اصلی جناحِ «راست‌سنتی» در سیرجان بوده است، این بار هم به‌نظر می‌رسد به پشتوانه‌ی حمایت اصول‌گرایان، پای به عرصه‌ی رقابت بگذارد. با وجود این، احتمالِ حضور برخی چهره‌های جوان‌تر از جناحِ اصول‌گرایی در انتخاباتِ پیش‌‌رو، می‌تواند شانس حسینی را برای رقابت با سایر مدعیان، به شکلِ قابل توجهی پایین بیاورد. اما اصلاح‌طلبان بر خلافِ دوره‌ی پیش، هم‌چنان چراغ خاموش پیش می‌روند. آن‌ها در دوره‌ی پیش و یک سال مانده به موعد انتخابات، ابراهیم جهانگیری را به عنوان نامزد نهایی خود معرفی کردند تا نشان دهند هم از بابِ «کنش سیاسی» و هم از دریچه‌ی «گفتمان سیاسی» قصد رجعت به دوران طلاییِ اواخر دهه‌ی هفتاد را دارند. هر چند که رد صلاحیت غیرمنتظره‌ی ابراهیم جهانگیری، همه رویاهای اصلاح طلبان را به باد داد و سبب شد تا بار دیگر نوستالژی دوگانه حسن‌پور - حسینی که آخرین بار در انتخابات مجلس هشتم اتفاق افتاده بود، تکرار شود.
فوتبال پدیده‌ی عجیبی است. آن‌قدر عجیب که به‌بهانه‌ی حضور گل‌گهر در بالاترین سطح فوتبالِ کشور، اولین ایران‌گردیِ سرمربیِ مشهور تیم ملیِ فوتبال ایران در سیرجان شکل بگیرد. مارک ویلموتس، پنج‌شنبه‌شب و در اولین ساعات حضورش در سیرجان، میهمان خانه و موزه‌ی مردم‌شناسیِ مهری مویدمحسنی، خالق کتابِ «فرهنگ عامیانه‌ی سیرجان» شد. چهره‌ی شگفت‌زده و صحبت‌های او در حاشیه‌ی این بازدید، مهر تایید دیگری بود بر فرهنگ غنیِ مردمِ سیرجان. راست گفته‌اند که هر کس فرهنگ عامه خویش را به افتخار پذیرفت، خویش را باور کرده است تا سپس جهان او را به رسمیت بشناسد و جهانی شود. اگر باور ندارید! صحبت‌های سرمربیِ بلژیکی تیم ملیِ فوتبال را بخوانید: «امشب به‌شدت تحت تاثیر زیبایی‌ها و فرهنگِ غنی مردم سیرجان قرار گرفتم. باید از این بانوی سیرجانی که در چنین فضای سنتی و دل‌نشینی و با جمع‌آوری و نگهداری اشیاء قدیمی، نقش مهمی در شناختِ فرهنگ مردم سیرجان داشته‌اند، تشکر کنم. بدون شک تا آخر عمرم این خانه‌ی زیبا و سنتی را فراموش نخواهم کرد و سیرجان همواره در ذهن من به عنوان یکی از جلوه‌های شاخصِ فرهنگ و هنر ایران، باقی خواهد ماند»
در خبرها آمده بود که با پیگیری‌های نماینده‌ی مردمِ سیرجان و با حمایتِ بانک‌صادرات، قرار است در حوزه‌های معدن، حمل‌ونقل، تولید و صادرات پروژه‌های متعددی جهت ایجاد اشتغال در منطقه «چهارگنبد» آغاز شود. راه توسعه را که اشتباه برویم، همین می‌شود که همواره از حولِ حلیم، صاف می‌افتیم توی دیگ! منطقه‌ای که شش‌تنفسیِ سیرجان است و در سال‌های اخیر به‌سببِ طمعِ معدن‌کاوان زخم‌های زیادی بر طبیعتش وارد شده، حالا قرار است با شتابِ بیشتری زیر چرخ‌های شرکت‌های صنعتی و معدنی، له شود. مرگِ طبیعتِ چهارگنبد نزدیک است! منطقه‌ای که می‌شد با توسعه‌ی «مشاغل‌سبز» و احداث «کمپ‌های عشایری» خون تازه‌ای در رگ‌های آن جاری کرد.